Wist je dat Manege de Hoef al meer dan 50 jaar bestaat? Door de jaren is het bedrijf enorm gegroeid, in de jaren 60 was het niet meer dan enkele pony’s en een weiland.
Er kan er maar een echt de eerste zijn, dat was pony Rakker. De eerste pony van Marja, de zus van Minouche en Janet. Om in het onderhoud van de Rakker te voorzien, ging Marja rondjes met de pony op het strand lopen. De toeristen mochten toen voor een kwartje een rondje op haar pony rijden. Al snel kwam daar Boef bij, de eerste pony van Minouche. Samen gingen ze op pad om geld te verdienen voor de pony’s.
Op regionale wedstrijden werden veel prijzen door Marja en Minouche gewonnen en mede hierdoor zijn zij zich gaan specialiseren in het lesgeven. De stal breidde zich snel uit en na een tijdje liepen er al zes pony’s mee in de manege.
Kort daarop kregen ze de mogelijkheid om met hun pony’s op een grasland achter het huis van hun grootouders te rijden. Vanaf dat moment was de oprichting van Manege “De Hoef” een feit. Marja en Minouche verdienden geld met het verhuren van de pony’s op hun “eigen” terrein.
Manege de Hoef is altijd een familiebedrijf geweest, vroeger bouwde vader Puk zelf nieuwe stallen en Moek hielp o.a. met het voeren van de pony’s. Eind jaren zeventig werd de jongste zus, Janet, aan het manegewerk toegevoegd. Aangezien Marja in Utrecht voor dierenarts ging studeren en dus veel minder tijd aan het manegewerk kon besteden, kreeg Janet het ook druk met de manege. Het was in die tijd een echte beestenboel op de manege want naast zo’n twintig paarden hoorde ook een varken, geiten, een schaap en een aantal katten tot de vaste bewoners. In die tijd heette de manege nog ‘Ponycentrum de Hoef’.
Het grootste gedeelte van de klanten waren in die tijd kinderen van zes- tot achttien jaar. Op drukke dagen en met het voeren van de paarden ‘s avonds was er veel hulp van vrijwilligers die na het paardrijden gewoon bleven. Dit is trouwens nog steeds zo. Na het afronden van haar studie ging Marja in Brabant werken. Zij is toen met het manegewerk gestopt.
In de jaren 70 en 80 werd er flink gebouwd op de manege, de midden- en grote stal werden toegevoegd aan het terrein en zo konden er nog meer paarden aan het manegewerk toegevoegd worden. Het was inmiddels al een volwaardige manege! Tijdens de verbouwing stonden de pony’s en paarden op het weiland, op de plek waar nu de parkeerplaats, paddock en ponystal staan.
Bovenstaande foto is gemaakt in de jaren 80. De tweede boerderij naast de manege is kort na deze foto afgebrand. Op deze plek staan nu de containerstallen en het landje van de kleine pony’s.
Voor de toekomst van het bedrijf was het van groot belang dat er een overdekte rijhal zou komen. Tevens moesten er meer stallen komen waardoor er nog flink uitgebreid zou kunnen worden. Het heeft nog jaren geduurd voordat er eindelijk een vergunning door de gemeente werd gegeven. Maar in 1988 was het zover. Sindsdien kunnen de lessen bij alle soorten weer doorgaan terwijl het rijden voor paard en ruiter aangenaam blijft.
Tot eind jaren 90 was de buitenbak een grote vierkante rijbaan! Het voldeed niet meer aan de eisen van tegenwoordig maar toch horen we nog regelmatig mooie herinneringen aan de enorme buitenbak. Het was ideaal voor spelletjes (zie foto) en je kon er goed in rond crossen. Tijden zijn enorm veranderd en ook de manege is aangepast naar de huidige regelgeving. Door de buitenbak te verkleinen konden we paddock groter maken, zo kunnen er meer paarden overdag naar buiten. We hebben nu twee grote paddocks en twee kleine paddocks waar de hele dag paarden buitenstaan. De kleinste pony’s staan zelfs de hele dag buiten!
Wat heel veel mensen die vroeger bij ons gereden hebben is bijgebleven is dat de manegepony’s vroeger langs de zeeweg op het land stonden. Na de lessen mochten ze zonder zadel teruggebracht worden naar het weiland, een hele eer als je dit mocht doen! En vervolgens lopend terug naar de manege, met het hoofdstel over je schouder.
Verderop aan de herenweg woont de broer van Janet en Minouche, ook Jack is nog altijd betrokken bij het familiebedrijf. Op het terrein van Jack en Miranda staan enkele oud manege- en leasepaarden waar niet meer op gereden wordt. O.a. Mister en Twiggy genieten al enkele jaren van hun pensioen, op het enorme weiland achter het huis.
Ook is er al een tijdje een tweede binnenmanege en telt de manege ongeveer 80 paarden- en ponystallen. Zo is de hobby van drie zussen uitgegroeid tot een dynamisch familiebedrijf dat het voor heel veel mensen mogelijk heeft gemaakt op een leuke en verantwoorde wijze hun hobby met paarden uit te oefenen.
Wil je meer oude verhalen lezen of wil je zelf iets delen? Wordt dan lid van onze Facebook groep! Wij hebben een enorm archief opgebouwd door de jaren maar zijn ook enorm benieuwd naar jullie oude foto’s.
