Het is kerstavond 11 uur en alle paarden op de manege zijn in diepe rust. Allemaal? Nee, Willempie slaapt nog niet, Hij staat wel een beetje te suffen maar echt slapen doet hij niet. Hij moet denken aan de verhalen die Thelwell vroeger altijd vertelde over de bijzondere gebeurtenissen die er vroeger wel eens plaatsvonden op kerstavond. Zij kon daar zo mooi over vertellen dat hij het altijd helemaal voor zich zag, Zo hadden de manegepaarden ooit de kerstman geholpen om de cadeautjes rond te brengen toen de rendieren in staking gingen omdat zij ook wel eens met kerst vrij wilden. En dan die keer dat ze samen met Eddie de Eland een springwedstrijd hadden georganiseerd waarbij zelfs de kleinste pony’s dankzij het maanzaad van de kerstman over de hoogste hindernissen konden springen.
Dat lijkt Willempie ook wel wat, en ieder jaar probeert hij op kerstavond wakker te blijven om te kijken of Eddie de Eland weer eens langskomt.
Want die Eddie moet toch wel heel bijzonder zijn! Eddy is de enige eland in dienst van de kerstman, en dankzij hem hebben de paarden van manege de hoef al die mooie avonturen beleefd, Als Eddie langskomt met een zak maanzaad van de kerstman. dan gebeuren de mooiste dingen! Maar Eddie is al geen jaren op de manege geweest, en veel van de paarden die de avonturen hebben meegemaakt zijn er niet meer en kunnen Willempie dus ook niet vertellen hoe het was. Er zijn er een aantal die denken dat het allemaal maar een droom was, en Barbous heeft nog wel wat vage herinneringen, maar die is al zo oud en af en toe een beetje de kluts kwijt dat niemand haar meer gelooft. De meeste paarden verklaren Willempie dan ook voor gek dat hij toch elke kerstavond weer hoopvol wakker probeert te blijven.
Bijna valt Willempie dan toch in slaap, Maar net op het moment dat zijn ogen dicht vallen hoort hij een zachte plof…
Verschrikt springt hij op en kijkt om zich heen, was dat nou een plof, of iets wat toch alleen in zijn verbeelding voorkwam? Maar nee hoor: daar hoorde hij zware, een beetje slepende stappen van een groot dier. Het is geen paard, dat kan hij wel horen! Zou het dan toch?? En ja hoor de stappen komen steeds dichterbij, en dan hoort hij ook nog getrippel van kleine hoefjes. Vol verwachting kijkt hij richting de binnenbak, en ja hoor! Daar komt een hele grote eland aangelopen, en wie loopt daar nou naast? Het is Thelwell! Maar wat ziet ze er mooi uit! Ze heeft een prachtig wit dekje op bezaaid met zilveren sterretjes, en ze heeft ook hele mooie kantachtige vleugeltjes!
“Thelwell” roept Willempie dolgelukkig, “ben jij het echt?” “Ja lieve Willempie, ik ben het echt” zegt Thelwell. Ze loopt naar Willempie toe en geeft hem een knuffel met haar zachte neus. Eddie kijkt vertederd toe en is zo trots op zijn kleine vriendinnetje. Hij loopt naar de twee pony’s toe en vertelt aan Willempie “Heel soms, bij hele speciale dieren kan de kerstman besluiten om bij het overlijden van een dier dat hij of zij een kerstengeltje mag worden. En Thelwell was zo speciaal dat zij die eer heeft gekregen!” “En nu zij een jaar heeft kunnen oefenen besloten we dat het hoog tijd was om weer eens bij de manege langs te gaan!
Willempie rent al bokkend van plezier een rondje! “Wat is er nou weer, jij kleuter” klinkt er kribbig uit een hoekje. “Thelwell is terug!” roept Willempie. “Dat kan helemaal niet” moppert Sunny terwijl ze slaperig tevoorschijn komt. Maar op het moment dat ze Thelwell ziet staan hinnikt ze van vreugde en rent op haar af om haar een knuffel te geven. “Je bent het echt!” roept ze uit. “Ja, ik ben het echt” zegt Thelwell. “we moeten het de rest vertellen” zegt Sunny opgewonden. “Iedereen moet weten dat je terug bent!” “Prima plan” zegt Eddy. “Ik zal er voor zorgen dat de boxdeuren open gaan, zorgen jullie er dan maar voor dat iedereen zich in de binnenbak verzamelt.”
En zo gebeurt het, Willempie en Sunny rennen door de stallen en roepen van alles over Thelwell wat de andere paarden helemaal niet begrijpen, Maar wat ze wel merken is dat hun staldeuren op wonderbaarlijke wijze open gaan (Dat truukje moet ik ook leren denkt Pim!) en dat ze naar de binnenbak moeten gaan, Door alle verwarrende meldingen duurt het even, maar dan is toch iedereen in de binnenbak. Natuurlijk ontstaan er meteen groepjes. De oudgedienden staan bij elkaar en halen verloren herinneringen aan eerdere kerstavonden op. Even verderop staat een groepje wedstrijdpaarden te klagen dat ze dit jaar toch wel erg weinig met hun kunsten hebben kunnen pronken. De pony’s spelen ondertussen tikkertje en doen aan “spookrijden” iets wat ze in de lessen nooit mogen doen. In een andere hoek staan de nieuwe paarden die de laatste tijd gekomen staan wat onwennig bij elkaar en vragen zich af op wat voor vreemde stal ze nu weer terecht zijn gekomen.
“Ahum” schraapt Eddie zijn keel. Alle paarden zijn meteen stil en kijken vol verwachting zijn kant uit. En dan zien ze pas dat inderdaad het kerstengeltje Thelwell naast hem staat! De paarden die haar kennen beginnen allemaal te roepen : “Thelwell Hoera!” En Charley vertelt zachtjes aan de nieuwelingen wie Thelwell was en dat het zo fijn is om haar terug te zien. Als iedereen uitgejoeld is neemt Eddy weer het woord. “Het is al weer een poosje terug dat ik bij jullie op visite ben geweest, maar in dit bijzondere jaar vond ik dat jullie van Manege de Hoef wel weer wat extra aandacht konden gebruiken.” Het is natuurlijk wel een raar jaar geweest, dat zullen jullie wel gemerkt hebben” “Ja, dat kun je wel zeggen” roept Easy “Ik heb niet eens mijn kunsten in de dressuurring kunnen vertonen, en dat kan ik nou juist zo goed” “En we moeten op het moment weer in de kou in de buitenbak onze lessen lopen” zegt Jimmy, “op mijn leeftijd is dat echt geen pretje hoor!” “Ja, en weet je nog dat er een poosje maar heel weinig mensen op de manege waren en er helemaal geen lessen waren” zegt Blondy. “Ja, dat weet ik nog goed” antwoordt Magnum “Toen was ik hier net en dacht ik nog: wat een luizenleventje hebben ze hier op deze manege” “Niet dat we het verder niet goed hebben hoor” haast hij zich te zeggen als hij een paar verbaasde blikken ziet. “Ik vind dit jaar een prima jaar” roept Rakker. “Ik ben lekker paard van het jaar geworden!” En hij maakt een paar bokkesprongen van vreugde. Een hoop paarden moeten om hem lachen. Ook Eddy moet lachen om de trotse pony. “Ja natuurlijk zijn er ook mooie dingen gebeurd” zegt hij met een glimlach. Maar over het algemeen was het een raar jaar! Vooral voor de mensen. “Er zijn mensen ziek geworden, mensen mogen elkaar niet altijd opzoeken, mensen mogen niet uit eten of naar de film, en ook zaken zoals wedstrijden waren er bijna niet, of alleen onderling. Een poosje mochten ze zelfs niet paardrijden zoals jullie al gemerkt hebben.”
De paarden knikken allemaal, ja het was een vreemd jaar dit jaar. “Nu hebben Thelwell en ik een mooi plan bedacht” gaat Eddy verder. Ik heb een grote zak maanzaad van de kerstman meegekregen, en nu willen we jullie vragen om vannacht bij alle klanten van de manege langs te gaan en ze een mooie paardendroom te geven! Dat houdt natuurlijk wel in dat jullie de taken een beetje moeten verdelen, De privé paarden moeten natuurlijk niet alleen bij hun eigen berijder langs gaan, maar ook bij wat andere mensen. “Even is het stil. Dan zegt Gucci: “Ik snap het: er staat heel vaak een klein meisje voor mijn stal die mij altijd wat lekkers geeft. Ze is te klein om op mij te rijden, maar in een droom kan ik haar natuurlijk de les van haar leven geven!” Precies zegt Thelwell, dat is wat wij in gedachten hadden! “Oh” zegt Vladdy voorzichtig, ze weet niet of ze als nieuweling wel wat mag zeggen. “Ja, ga door” moedigt Thelwell haar aan! “Ik ben niet zo goed in dressuur, maar samen met een van de lessers kan ik het in een droom misschien wel!” Natuurlijk zegt Eddy, ook jullie dromen komen dan een beetje uit!
Nu de paarden doorhebben wat de bedoeling is gaan ze druk met elkaar in overleg wie er bij wie langs zal gaan. Het duurt niet heel lang, zelfs de nieuwe paarden kennen al wat mensen en zijn trots dat ze mee mogen doen aan dit speciale plan. Als de lijstjes klaar zijn pakt Eddy de zak met maanzaad. “Voordat ik dit over jullie uit strooi: denk er om dat jullie terug zijn voordat Janet komt om jullie te verzorgen! Jullie moeten goed onthouden dat niemand mag weten dat jullie op deze speciale nacht je stal uit zijn geweest!” “Komt in orde” roepen de paarden in koor! Eddy vliegt een rondje door de bak waarbij hij het maanzaad uitstrooit over de paarden. Voorzichtig proberen ze een testrondje, en dan gaan ze op weg.
De paarden vliegen alle kanten op, Sommigen die voor het eerst een portie maanzaad hebben gekregen maken tussendoor een salto, ze kunnen het niet geloven dat ze echt kunnen vliegen! Maar dan gaan ze toch echt op weg! Met zijn allen lukt het ze om overal langs te gaan en iedereen een mooie droom te bezorgen. Zelfs de mensen die aan het werk zijn dommelen eventjes weg bij een mooie wens. Er zijn mensen die in hun dromen een springwedstrijd rijden terwijl ze het in de les al spannend vinden om over een balkje te draven. Kinderen krijgen les op de paarden waar ze in stal altijd vol bewondering naar kijken. Er worden buitenritten gemaakt met heerlijke picknicks onderweg, Mensen rijden dressuurwedstrijden waarbij er altijd een winstpunt wordt behaald. Pennydromen komen uit, en alle paarden hebben de nacht van hun leven om de klanten een fijne herinnering te geven. Maar dan zijn de laatste dromen gedroomd, en is het weer tijd om naar huis te gaan, Een voor een keren ze terug op de manege waar ze na een dikke knuffel en wat kerstkoekjes weer naar hun eigen stal gaan en voldaan in slaap vallen. Zodra een paard weer op stal staat zorgt Eddy dat de deur weer netjes dicht gaat. Samen met Thelwell wacht hij op de laatste pony’s die terug komen. een van de laatsten is Twiggy. “wat was dat heerlijk om te doen” zucht ze tevreden, “ik heb heerlijke dromen gehad met mensen die vroeger op mij gereden hebben maar nu te groot zijn, en we hebben mooie herinneringen opgehaald” Na haar welverdiende kerstkoekjes gaat zij ook weer snel naar haar stal.
Als alle paarden weer in hun stal staan lopen Eddy en Thelwell nog even bij Willempie langs. “wat was dit een geweldige kerstavond” gaapt hij. Thelwell moet glimlachen om zijn slaperige blik. “ga maar lekker slapen hoor! ” fluistert ze en geeft hem een kus op zijn neus “en blijf maar uitkijken op kerstavond, je weet nooit wat er kan gebeuren als je maar blijft geloven!”. Dan dommelt Willempie eindelijk echt in slaap die avond. Eddy en Thelwell gaan weer op weg, ze draaien nog eens een rondje boven de manege Thelwell vraagt aan Eddy: “Denk je echt dat we nog eens terugkomen?” “Vast wel” zegt Eddy. En tevreden vliegen ze terug naar de Noordpool om te kijken of ze de kerstman nog ergens mee kunnen helpen.
Even later gaat het hek open en komt Janet al neuriënd aangelopen. Ze rekt zich uit en bedenkt dat ze een hele fijne droom heeft gehad die nacht, ze had met Easy op de Olympische spelen gereden, en nog gewonnen ook!
